«بدون تاریخ، بدون امضا» به نویسندگی علی زرنگار و وحید جلیلوند و کارگردانی وحید جلیلوند، فیلم ملتهبي است و این التهاب را از همان شروع داستان و سکانس بسیار خوب تص
نقد و بررسی فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا»
عبارات مهم : تاریخ
«بدون تاریخ، بدون امضا» به نویسندگی علی زرنگار و وحید جلیلوند و کارگردانی وحید جلیلوند، فیلم ملتهبي است و این التهاب را از همان شروع داستان و سکانس بسیار خوب تصادف که یکی از سکانس های خوب فیلم نیز از آب درآمده است می توان دریافت؛ فیلمی که مخاطب خود را جهت دیدن اثری جالب و با تعلیق آماده می کند. بي شك ساخته تازه وحید جلیلوند را می توان در ادامه فیلم قبلی او «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» دنبال کرد ولی این بار با ساختار محکم تر ، کارگردانی حساب شده است تر و فیلمنامه ای کمتر اسیر شعارزدگی.
جلیلوند در «بدون تاریخ، بدون امضا» به سمت و سوی یک رئالیسم اجتماعی رفته است ولی این بار با لحنی تلخ تر و گزنده تر از قبل. فضایی که کارگردان اثر نشان داده است به خوبی می شناسد و انگار کم کم دارد زبان خود را در آن پیدا می کند. فارغ از اینکه تا چه اندازه با نگاه جلیلوند مخالف یا موافق باشم، باید بگویم «بدون تاریخ، بدون امضا» فیلمی به شمار مي رود که از انرژی و اتمسفر خوبی برخوردار است و می تواند به خوبی مخاطب خود را در سیر تکاملی فیلم درگیر و همراه سازد. نقطه قوت فیلم جلیلوند را ابتدا باید در فیلمنامه آن جست وجو کرد.
فیلمنامه ای که خارج از سوژه و محتوا از یک روایت دراماتیک خوب و پرکشش جهت مخاطب برخوردار هست. روایتی که از یک تصادف شروع می شود و رفته رفته از ماجراهایی سر در می آورد که چندان جهت مخاطب قابل آینده نگری نیست.پرداخت خوب دراماتیک فیلمنامه اثر که در دیگر سناریوهای سینمای کشور عزیزمان ایران مغفول مانده هست، باعث شده است تا کمتر در فیلم های در حال اکران با فیلمنامه ای پررمق و سرپا روبه رو باشیم.
اینکه سوژه فیلم تا چه اندازه بکر و بدیع بوده یا چه تعداد آثار مشابهی به لحاظ فرم و محتوا می توان در سال های گذشته سینمای کشور عزیزمان ایران نزدیک به بدون تاریخ، بدون امضا جست وجو کرد، بحثی است که در این مقال اندک نمی گنجد و تاکید بنده بر نقطه قوت فیلمنامه همان طور که در ابتدا نیز اشاره کردم، چفت و بسط و بارِ خوب درام اثر است که به درستی در هم تنیده شده است و به حال خود رها نشده هست. «بدون تاریخ، بدون امضا» در کارگردانی نیز از لحظات درخشانی برخوردار است و جلیلوند نشان داده که بسیار پخته تر از قبل عمل کرده و با وسواس بیشتری چه در طراحی، چه در فضاسازی و میزانسن و چه در هدایت بازیگر، اثر خود را به پیش برده است.
شاید بااهمیت ترین قوت در کارگردانی جلیلوند را در یک نگاه کلی بتوان در این دید که اگرچه فیلم از سوژه ملتهبی برخوردار است ولی به هیچ وجه کارگردانی اثر آشفته و شلخته نیست و با زد و خوردها و ایحاد هیجان های کاذب در فیلم قرار نیست مدیریت درست و تکنیکی اثر را از دست بدهد و مخاطب خود را فریفته یا جَو زده کند. «بدون تاریخ، بدون امضا» اگرچه پر است از لحظات عاطفی و احساسی که می توانست فیلم را به سمت و سوی دیگری ببرد ولی جلیلوند با هوشمندی توانسته است از این دام رهایی پیدا کند،درگیر اغراق نشود و کاراکترهای خود را دوشادوش هم و بدون جانبداری خاصی پیش ببرد.
کاراکتر نویدمحمدزاده در نقش پدری که فرزند خود را از دست داده هست، به همان اندازه درمانده و دچار استیصال است که کاراکتر امیر آقایی در نقش یک دکتر و این حاکی از شخصیت پردازی خوب چه در فیلمنامه و چه در کارگردانی اثر هست. سکانس «بازسازی صحنه قتل» در «بدون تاریخ، بدون امضا» بی شک یکی از عالی ترین سکانس های فیلم است که نویدمحمدزاده علی رغم پیش داوری راجع به جنس بازی های قبلی او، درخشش عجیبی دارد. محمدزاده با یک بازی بسیار کنترل شده است و لکنت بیانی در اجرا توانسته است در این سکانس از جار و جنجال های همیشگی رهایی جسته و با یک نگاه خلاق به شکل متفاوت تری از اجرا دست یابد که در گذشته در بازی آن کمتر دیده شده است است.
«بدون تاریخ، بدون امضا» صادقانه در لحظاتی از درس های خوبی در بازیگری برخوردار است که آن را می توان هم در سکوت ها و نگاه های امیر آقایی، هم در بازی بدون اغراق هدیه تهرانی و حتی در بازی باورپذیر کاراکتر قاضی در سکانس نهایی فیلم دید. در آخر توجه به این توصیه را مهم می دانم که «بدون تاریخ، بدون امضا» اگرچه شاید فیلم مستقلی نیست و به لحاظ مضمون و محتوا بتوان در آثار گذشته فیلمسازان سینمای کشور عزیزمان ایران رگه هایی از آن را یافت ولی به دور از هر گونه حُب و بُغضی باید قبول کرد که فیلم خوش ساخت و مخاطب پذیري از آب در آمده هست، حتی اگر نوع نگاه و قهرمان پروری آن چندان به میل مان نباشد. فراموش نکنیم که «بدون تاریخ، بدون امضا» اگر چه در قالب، فیلم تلخي به نظر می آید ولی پرداخت انسانی کاراکتر محوری فیلم توانسته ا تا اندازه ای آن را تلطیف کند.
نقد و بررسی فیلم «بدون تاریخ، بدون امضا»
واژه های کلیدی: تاریخ | محتوا | مخاطب | کاراکتر | فیلمنامه | کارگردانی | وحید جلیلوند | اخبار فرهنگی و هنری
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
